Ford lanceerde de Anglia net voor de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog in 1939 met de Ford Anglia E04A. Het model vormde de basis van een modellenreeks die de twintig volgende jaren in productie zou blijven. Gebaseerd op het oude 7Y 8hp model had de Anglia een zeer eenvoudige mechanische opbouw en had het ook elementen van de Ford Prefect en de latere Ford Popular in zich.

Alle modellen waren tweedeurs vierzits saloons gespoten in de beroemde zwarte Ford lak. Instrumenten en verfraaiingen waren zo eenvoudig mogelijk om de prijs laag te houden. De eerste versie had een vermogen van 23 PK en haalde een top van 90 km/u. De productie van het eerste model eindigde in 1948, toen er ruim 55.000 waren gebouwd. Er was ook een busje van het model in de vorm van de E04C die werd gebouwd tussen 1940 en 1948.

van E04A naar E494A

Ford gaf het model in 1948 een facelift en noemde de “nieuwe” Anglia de E494A, die alleen bedoeld was als een noodoplossing tot de komst van de nieuwe 100E-serie in 1953. De Anglia behield de zijklepmotor en de enige echte veranderingen waren kleine designaanpassingen. De instrumenten van de Anglia waren zeer eenvoudig, maar werden wel uitgebreid met richtingaanwijzers en een tweede ruitenwisser. De auto kreeg een nieuw leven als de 103E en bleef als basismodel in productie als de 103E Popular tot 1959. Er werden 108.878 exemplaren van gebouwd. De bus variant was de E494C en deze werd gebouwd van 1949 tot 1954.

Ford Anglia 100E

Na het succes van de Ford Consul en Zephyr, paste Ford dezelfde styling en technische principes toe op de nieuwe kleine modellen in 1953. De auto’s waren nieuw, maar de namen waren bekend: de Anglia en de Prefect. De Anglia was de basisversie van de twee auto’s ook al zou er spoedig een luxe versie beschikbaar komen. Zowel de Anglia als de Prefect versies waren commerciële namen voor de Ford 100E.

De auto zag er zeer modern uit, maar het moest het nog steeds doen met een oude zijklepmotor bediend door een 3-versnellingsbak. Toch werd het model goed ontvangen ondanks zijn gebreken en de verkoop verliep uitstekend, met 345.841 verkochte exemplaren, tot de komst van de 105E Anglia in 1959. De bus variant was de 300E en deze werd gebouwd van 1954 tot 1961.

Ford Anglia 105E

Het vierde Anglia model was de 105E die in 1959 op de markt kwam. Amerikaanse designinvloeden gaven het model een nieuwe neus en op de luxe versies een schuin lopende chromen grille tussen twee prominente oogbol-achtige koplampen. De standaard Anglia had een smallere gelakte grille. Met zijn schuine lijn leek de Anglia meer op een 1950 Studebaker of zelfs op een vroege Ford Thunderbird dan de meer agressieve ogende Amerikaanse Fords uit de late jaren vijftig.

Net als de late jaren vijftig Lincolns en Mercurys en de Citroën Ami, had de auto een achterwaarts hellende achterruit. Als gevolg hiervan had het model een vlakke daklijn en dit gaf uitstekende hoofdruimte achterin. Het model had ingetogen staartvinnen die al een stuk minder expliciet waren dan Amerikaanse modellen uit die tijd. In september 1961 kwam er voor het eerst een station wagon versie bij in de line-up.

De oude 100E Anglia werd de nieuwe 100E Populair en de vierdeurs Prefect carrosserie kwam beschikbaar als de nieuwe Ford Prefect (107E). In 1961 werden de Escort en Squire vervangen door de 105E Anglia station wagon.

Ford Anglia Torino

De Anglia 105E Torino werd ontwikkeld tussen 1965 en 1967 door de Italiaanse dochteronderneming van Ford met behulp van het chassis en mechanische componenten van de 105E sedan, maar met nieuwe carrosseriedelen. De Torino werd gestyled door Michelotti en gebouwd door Officine Stampaggi industrialisatie. Er werden 10.007 exemplaren verkocht in Italië en het model kwam ook in België, Nederland en Luxemburg op de markt.

123E Anglia Super

Vanaf 1962 kwam de 123E Anglia Super beschikbaar naast de 105E. Het was de vervanging van de laatste van de lijn van de Prefecten, met onder andere een grotere 1198 cc motor. Dezelfde auto werd ook in Europa verkocht. Daarnaast was er in de Anglia Sportsman waar het reservewiel op de achterklep lag, enigszins vergelijkbaar met de continentale kit in de Verenigde Staten. Het model had chromen bumpers, brede whitewall banden, en een optionele striping van voor naar achteren.

De Anglia saloons werden voorzien van verschillende uitrustingingsniveaus. Het basismodel had geen chroomwerk, een stalen grille en eenvoudige interieurbekleding. De deluxe had een chromen zijstrook, chromen achterlichtenbehuizingen, dashboardkastje met licht, een zonneklep en een chromen grille volle breedte. De bovenkant van de range was de Super met dubbele verchroomde zijstroken, contrasterend gekleurd dak en zijkanten, plush interieur en de 1198 cc motor met een versnellingsbak met synchromesh op de eerste versnelling.

Tegen het einde van de productie van het model experimenteerde Ford met twee kleuren metallic verf op de Anglia, “Blue Mink” en “Venetian Gold”. Er werden 250 exemplaren in “Blue Mink” gespoten en 500 in “Venetian Gold”. Uiteindelijk zou het model opgevolgd worden door de Ford Escort nadat er zo’n 1,594,486 van waren gebouwd.

Garages en specialisten

• Hier kan uw bedrijf staan
• Stalling Bollenstreek - Voorhoutspecialist
• Stoffeerderij C. van Straaten en Zn. - Woerdenspecialist
• The Mustang Garage - Heusden-Zolderspecialist
• Tony de Bruijn bekledingen - Roosendaalspecialist

Clubs, fora en verenigingen

• A-Ford Club nederland
• Amerikaanse Auto Club The Cruise Brothers
• Ancient Ford Club Belgium
• Belgian Mustang & Cougar Club
• Capri Team Belgium
• Dutch Mustang & Ford Forum
• Fiësta Club
• Ford Capri Club Nederland
• Ford Escort Cabrio Club
• Ford Escort Club Nederland
• Ford Escort Historic Club
• Ford Sierra Club Nederland
• Ford Taunus M Club Nederland
• Koninklijke Nederlandse Automobiel Club
• Oldtimer en Classic Car Club Heel
• Team Mustang Center Nederland
• Veenendaalse Oldtimer Club
• Vlaamse Vehikel Klub

Ook interessant

• 

  Brit regelt elektrische Jaguar e-type voor huwelijk

• 

  Nieuwe iconische DeLorean in de maak

• 

  Schuurvondsten expositie in het Pantheon