Morris 2200

Als opvolger van de Mini 1100 en 1300, kwam Morris met de 1800 en 2200 (codenaam ADO17) modellen die op dezelfde manier werden ontworpen met dwarsgeplaatste motor, voorwielaandrijving, een ruim interieur in relatie tot hun compacte externe afmetingen.

Interieur van een Morris 1800

De 1800 kwam oorspronkelijk uit als de Austin 1800 en later ook als de Wolseley 18/85. De 1800 en 2200 had het derde succesnummer moeten worden van ontwerper Alec Issigonis in de lijn van voorwiel aangedreven BMC modellen, maar dat gebeurde niet en dat was te wijten aan de bouw van dit model rond de MGB-tune B-serie motor, die Issigonis gebruikte om een grotere auto omheen te bouwen dan nodig was. De verhouding tussen de kracht van de viercilinder motor en de te grote carrosserie was zoek en de auto was eigenlijk te zwaar. Hierdoor kreeg Ford een voet tussen de Britse marktdeur met de Ford Cortina.

Morris 2200

Ondanks dat de 1800 Auto van het Jaar werd in 1964, waren de verkoopaantallen teleurstellend. Het model was technisch niet op orde, had een matige ophanging en een onaantrekkelijk ontwerp in combinatei met een sober interieur maakten de auto niet tot het gehoopte derde succesnummer. In 1972 werd de laatste nieuwe variant gelanceerd in de vorm van de zescilinder 2200, wat eigenlijk een zeer acceptabele auto was.