Ford USA Falcon

De Ford Falcon werd gebouwd tussen 1960 en 1970 in drie generaties. Het was een van de verkoopsuccessen voor Ford die in het begin in verkoop harder liep dan concurrerende modellen van Chrysler en General Motors. De Falcon werd aangeboden als tweedeurs en vierdeurs sedan en stationwagon, tweedeurs hardtop, cabrio en sedan en als Ranchero pickup.

Edsel Ford gebruikte de naam ‘Falcon’ voor het eerst voor een meer luxueus model dat hij ontwierp in 1935. Hij besloot echter dat deze nieuwe auto niet paste in de lijn van andere Ford modellen van dat moment en dit ontwerp werd uiteindelijk de Mercury. De drie grote autofabrikanten hadden zich al tijden vooral gericht op de grotere en meer winstgevende modellen, maar ze zagen ook dat dit eind jaren vijftig geen slimme strategie meer was. Grote auto’s werden steeds duurder en Europese import van kleinere auto’s zoals Volkswagens kwam daardoor versneld op gang. Daarnaast waren veel Amerikaanse gezinnen ook op de markt voor een tweede, kleinere auto. Uit onderzoek kwam ook naar voren dat Amerikanen liever Amerikaanse auto’s kochten als er kleinere versies werden aangeboden. Dus kwam Chrysler met de Valiant, GM met de Chevrolet Corvair en Ford met de Falcon. Studebaker kwam daarbij ook nog met de Lark.

Ford Falcon eerste serie uit 1960

Interieur van een 1960 Falcon

Eerst generatie van de Falcon 1960-1963

De 1960 Falcon werd aangedreven door een kleine, lichtgewicht 90 PK sterke 2,4 liter zescilinder lijnmotor en had een unibody ontwerp met schroefveren aan de voorzijde en bladveren aan de achterzijde. De auto kreeg trommelremmen en een drie-speed handmatige kolomversnellingsbak, optioneel was de Ford-O-Matic automataat. Er was ruimte voor zes passagiers in een redelijk simpel interieur. Halverwege 1960 kwam er ook een Mercury versie, de Mercury Comet, die oorspronkelijk bedoeld was voor het ter ziele gegane Edsel merk. De verschuiving van de markt die de ontwikkeling van de Falcon en zijn concurrenten versnelde, zorgde ook voor het faillissement van een aantal andere merken naast Edsel zoals Nash, Hudson, DeSoto en Packard.

Robert McNamara, een van de hoge bazen van Ford, wordt door velen beschouwd als ‘de vader van de Falcon’. McNamara verliet Ford kort na introductie van de Falcon, maar zijn geloof in het concept was terecht en werd beloond met een recordverkoop van meer dan een half miljoen exemplaren in het eerste jaar en meer dan een miljoen verkocht exemplaren aan het einde van het tweede jaar.

Het 1961 model bracht een optionele 101 PK sterke 2,8 liter zescilinder lijnmotor en twee nieuwe modellen.Ford roemde de zuinigheid van de zescilinder Ford Falcon-modellen in de reclames. Het brandstofverbruik was goed in vergelijking met andere Amerikaanse auto’s van dat moment. Halverwege 1962 veranderde Ford de daklijn aan de achterkant om meer een Thunderbird-design na te streven, daarbij kreeg het model voor het eerst een 4-versnellingsbak. De 2-deurs sedan Futura had een vlakke achterruit in plaats van het panoramisch raam op eerdere modellen om het ontwerp meer in lijn te brengen met de andere Ford-auto’s van die tijd. In 1962 introduceerde Ford de Ford Falcon Club Wagon en de Deluxe Club Wagon, een flat-front busje dat plaats bood aan acht personen.

Ford Falcon wagon uit 1961

In 1963 kwamen er nog meer modellen op de markt. Er kwamen een vierdeurs Futura en een Deluxe wagon op de markt. Later werden ook nog een convertible en een hardtop leverbaar, evenals het nieuwe ‘Sprint’-model. Halverwege het model jaar werd de 164 PK sterke Fairlane ‘Challenger’ 260 CID 4,3 liter V8 motor aangeboden. Daarbij werd het uitrustingsniveau van de Falcon verbeterd. Van de eerste generatie Sprint met de V8 motor werden nog geen vijftienduizend exemplaren gebouwd en dit model zou de basis vormen voor de eerst 1964½ legendarische Ford Mustang die een jaar later op de markt zou komen. De 1963½ Falcon Sprint was mechanisch bijna identiek aan de 1964½ Mustang terwijl ze esthetisch totaal anders waren.

Ford Falcon Futura uit 1963

1963 Ford Falcon Sprint - Jay Leno's Garage

Watch this video on YouTube

Ford Falcon Sprint uit 1963 van Jay Leno

Tweede generatie 1964-1965

In 1964 werd de Falcon opnieuw ontworpen. De nieuwe look was hoekiger en moderner waarmee Ford zich meer op de jongere generatie richtte. Ford’s nieuwe aanbod voor die markt werd later dat jaar gelanceerd: de Ford Mustang, gebaseerd op de Falcon maar met een veel hogere funfactor. In 1964 kwam Ford ook met een Sprint Package die de Falcon de 260 V8, een stijvere ophanging, en een luidere uitlaat gaf. De Mustang had echter dezelfde opties als de Sprint en dit maakte dus weinig indruk. Zelfs met de toevoeging van de 289 V8 in de late ’64 werd overschaduwd door de Mustang, en de productie van de Sprint versies werd stopgezet na 1965. De productie van de convertibles eindigde op 26 juni 1965.

Ford Falcon Futura cabriolet uit 1965

Ford Falcon Econoline uit 1965

Derde generatie 1966-1970

De Falcon kreeg in 1966 wederom een nieuw ontwerp met een lange motorkap en leek daarmee qua body wat meer op de Mustang. Deze body was gebaseerd op een ingekort Fairlane platform. De twee-deurs Hardtop en Convertible werden beëindigd, terwijl de Station Wagon en Ranchero werden verplaatst naar een grotere platform en werden gedeeld met de Fairlane. De 1966 Falcon werd gebruikt in de Trans-Am serie. In 1967 kreeg het model autogordels en het jaar erna kwamen de vierkante achterlichten. Het laatste modeljaar voor de Falcon in Noord-Amerika was 1970.