Jaguar XJ12

Jaguar kwam in 1972 met de XJ12. Dit was het laatste model waarin William Lyons betrokken was alvorens hij van zijn oude dag zou gaan genieten. De XJ12 kreeg een 5,3 liter V12 motor onder de kap en was hiermee de snelste 4-zitter ter wereld. De topsnelheid lag op 225 km/u en de sprint naar de 100 km/u lukte in 7,5 seconden. Van de XJ12 werden slechts 3235 exemplaren gebouwd. De XJ 12 zou echter wel een paar series meegaan, tot 1997 om precies te zijn.

Mark I Series II XJ6/XJ12

De meest in het oog springende wijziging bij de introductie van de vernieuwde XJ in 1973 was de opnieuw ontworpen voorzijde met de lager geplaatste richtingaanwijzers die nu onder de bumper zaten. Jaguar volgde hiermee de regelgeving over de hoogte van de bumpers. De 3,4 liter-XJ6 werd pas vanaf 1975 beschikbaar. De XJ12, met zijn 5,3 liter V12, was ook met verlengde wielbasis te verkrijgen en onder de naam Daimler werd dit topmodel de ‘Double Six’ genoemd. De XJ Series II stond bekend om zijn belabberde productiekwaliteit; Een gevolg van het feit dat het merk bij British Leyland hoorde.

In 1975 lanceerde Jaguar een van de meest exclusieve modellen uit zijn geschiedenis. Van de tweedeurs XJ-C coupé werden tot 1978 slechts 8378 exemplaren gebouwd. Het model was leverbaar als 6-cilinder, 6505 exemplaren, en als 12-cilinder, 1873 exemplaren. Oorspronkelijk was het de bedoeling geweest om de XJ-C al in 1973 te introduceren, maar problemen met de dichtingen van de ruiten hielden de productie op. De auto’s bleven last hebben van waterlekken en luchtstromingsgeluiden. Samen met de hogere prijs zorgde deze factoren ervoor dat de productie beperkt bleef en het model ook geen succes werd.

Mark I Series III XJ6/XJ12

Voor 1979 werd de XJ opnieuw herzien tot Series III. De LWB-versie (Verlengde Wielbasis) werd herzien door Pininfarina. De face-lift was en bleef vrij beperkt. De daklijn werd vlakker en de achterlichten en wielen werden gewijzigd. Er waren drie motoren voorhanden: een 3,4 liter- en 4,2 liter-6-in-lijn en de 5,3 liter-V12. Deze Series III was slechts een tussenstop in afwachting van de nieuwe generatie (de Mk II) en kreeg de codenaam XJ40. Doch liet die Mk II langer dan verwacht op zich wachten. British Leyland, en Jaguar Cars, zaten in financiële problemen en de Mk I bleef nog jarenlang in productie. De laatste Mk I XJ6 werd in 1987 gebouwd en de laatste Mk I XJ12 in 1992.

Mark II XJ40 XJ6

In oktober 1986 werd uiteindelijk toch de tweede generatie van de XJ gelanceerd. Aanvankelijk was het de bedoeling om de XJ40 al in 1984 te lanceren. De XJ40 was ook de laatste Jaguar waarbij Jaguar–oprichter Sir William Lyons nog om zijn mening werd gevraagd. Kort hierna overleed hij. De nieuwe XJ6 zag er veel moderner uit met een hoekiger ontwerp en controversiële rechthoekige koplampen. Ook onderhuids was de Mk II volledig nieuw. De achterwielophanging werd volledig vernieuwd. De verouderde XK-motor werd vervangen door de nieuwe AJ6. Die 3,6 liter-6-in-lijn had een lager verbruik en uitstoot. In Europa stond ook een 2,9 literversie in de catalogus, die overigens met de geliefde ronde koplampen verscheen. In 1989 werden ook een 4,0 literversie en een automatische 4-versnellingsbak toegevoegd. De versies vanaf bouwjaar 1990 zijn kwalitatief beter, doordat het merk Jaguar in handen van Ford komt. Zo wordt afgerekend met het beruchte veersysteem met vloeistof druk, en er komen betere deurklinken. Ook het storingsgevoelig digitale instrumentenpaneel wordt vervangen voor analoge klokken en meters. Uiterlijk verschillen de modellen, op de deurklinken na, niet. De XJ6 is er zoals veel Jaguarmodellen, ook in een luxere Daimleruitvoering, die in Amerika de Van den Plas-uitvoering wordt genoemd. De XJ 6 Daimler verschilt onder andere door geribbelde chromen details, notenhouten picknicktafels achterin en meer leer in het interieur. Motorisch verschilt de Daimler niet van de Jaguaruitvoering.

XJ12

De XJ12 liet nog tot 1992 op zich wachten. De reden daarvoor was dat het motorcompartiment van het XJ40-ontwerp te smal was voor een V-motor. De ontwerpers hadden dat met opzet gedaan om ervoor te zorgen dat British Leyland de Rover V8-motor niet zou opdringen. Althans, zo wordt gezegd. Desalniettemin kostte het later veel werk om het compartiment te hertekenen en Jaguars V12 erin te krijgen. Toen Jaguar in 1989 overgenomen was door Ford Motor Company werd het hele gamma herzien. De 2,9 liter werd geschrapt en vervangen door een 3,2. De 3,6 liter werd vergroot tot 4,0 liter. Ook het vaak onbetrouwbare dashboard werd vervangen.

X300 XJ6

Meteen werd ook begonnen aan een facelift voor de XJ6. De auto werd opnieuw ronder van vorm met dubbele ronde koplampen die duidelijk doorvloeien in de motorkap. De X300, zoals de codenaam luidde, kreeg ook de verbeterde AJ16-motor en een nieuw elektrisch systeem. Met deze versie, die in 1994 op de markt kwam, ging ook de productiekwaliteit van Jaguar steeds verder omhoog. Hij was beschikbaar in een 4,0 en een 3,2 litermotor. De daimler uitvoering is er ook in een verlengde versie.

X300 XJ12

De X300 was ook te verkrijgen met de 6,0 liter-V12-motor, maar hiervan werden er maar zeer weinig gemaakt. Uiteindelijk werd de V12 eind 1996 geschrapt. Een jaar later werd trouwens ook de straight six geschrapt waarna het merk alleen nog een nieuwe V8 gebruikte. De XJ12 werd samen met de XJ6 gelanceerd in 1994 voor het volgende modeljaar. In 1997 werden beide stopgezet. Op 17 april 1997 werd de laatste Jaguar met V12-motor geproduceerd.