Concept car: Lamborghini Countach Evoluzione

Lamborghini heeft in het verleden de nodige bijzonder concept cars ontwikkeld waarvan de een bekender is dan de ander. Een van de minder bekende is de Lamborghini Countach Evoluzione. Het model was eigenlijk een rijdend experimenteercentrum voor nieuwe ideeën. De geestelijk vader was Horatio Pagani die hoofd was van de ontwikkelingsafdeling van Lamborghini. Elke supercar liefhebber kent natuurlijk de naam Pagani.

Pagani geloofde dat koolstofvezel de toekomst was en wilde niets liever dan experimenteren met dit materiaal. De topmensen bij Lamborghini vonden dit echter geen goed idee met als belangrijkste argument dat wanneer Ferrari het dure composiet niet zou gebruiken, Lamborghini dat dan ook niet nodig had.

Gerelateerd model

Countach

Pagani was echter gezond eigenwijs en leende geld bij de bank om toch met koolstofvezel aan de slag te kunnen. Hiermee startte hij een composietenafdeling. Met behulp van het toen nieuwe materiaal wist Pagani bijna 500 kilo van het gewicht van een standaard Countach af te halen. Toch kreeg hij de handen nog altijd niet op elkaar bij de top van Lamborghini: de Evoluzione zou te duur zijn om te bouwen en een fortuin kosten om te repareren als hij crashte.

Niet veel later kwam Ferrari echter met de F40 op de proppen die voor een groot deel was gebouwd met koolstofvezel. Pagani was er tegen die tijd wel klaar mee bij Lamborghini en vertrok een paar jaar later met zijn concept onder zijn arm waar hij later de Zonda mee zou bouwen.

De cockpit, inclusief de vloer- en dakpanelen, de centrale transmissietunnel, de dorpels en de schotten voor en achter werden allemaal uit één stuk composietmateriaal gemaakt. Dit materiaal was een sandwich van honingraat en aluminiumfolie, Kevlar en koolstofvezel aan elkaar gehecht onder een gedeeltelijk vacuüm bij 140 graden Celsius.

Diverse carrosseriedelen werden ook veranderd in composiet, de voorklep, de motorkap en het kofferdeksel, de voorspoiler, die een eenvoudiger ontwerp gebruikte en iets lager was dan de originele Countach en de wielkasten, die nu via dorpels waren verbonden met ventilatieopeningen voor luchtkoeling voor de achterremmen. Deze dorpels zouden later op de Anniversario worden gebruikt in een licht gewijzigd ontwerp, de vleugels en de deuren bleven in aluminium.

Dankzij het uitgebreide gebruik van lichtgewicht composieten was het totale gewicht van de Evoluzione slechts 980 kg. Dit en een kleine afstelling van de motor, nu met 490 PK, zorgde ervoor dat de Evoluzione een topsnelheid van 330 km/u bereikte op de Nardo-testbaan.

De Evoluzione is nooit gespoten en de klinknagels van de carrosseriedelen bleven zichtbaar wanneer je de deur opendeed, zelfs de koolstofvezel en Kevlar behielden hun natuurlijke glans onder hun dunne lijmlaag om ze in vorm te houden. Aan de binnenkant was hetzelfde ruwe uiterlijk te zien, slechts twee stoelen en een klein dashboard van koolstofvezel werden gebruikt, met een toerenteller, watertemperatuur-, brandstofpeil- en oliedrukmeter. Een paar stukjes tapijt werden gebruikt om de vele gekleurde draden af ​​te dekken die vroeger waren aangesloten op verschillende test- en opnameapparatuur. Ook had het model geen airconditioning, geen koplampen, geen claxon en zelfs geen ruitenwisser.

De wielen bleven, maar kregen schijfkappen van koolstofvezel, deze lieten niet genoeg koeling voor de remmen toe en werden later verwijderd. Verschillende nieuwe ideeën werden op de Evoluzione geïnstalleerd voordat deze op een crashtest werd getest; een elektronisch gestuurd dempingssysteem met variabele rijhoogte, een ABS-remsysteem en een vierwielaandrijving met variabele koppelverdeling werden geïnstalleerd. Er werd zelfs een volledig intrekbaar wissersysteem op geïnstalleerd, verschillende onderdelen en zelfs enkele van deze laatste ontwerpen werden later gebruikt op de Anniversario en de Diablo VT.