Concept car: Alfa Romeo 33 Carabo
De Alfa Romeo 33 Carabo is een conceptauto van het Italiaanse automerk Alfa Romeo. De wagen werd in 1968 ontworpen door Marcello Gandini. Het woord Carabo is Italiaans voor kever.
Foto: Bertone
Alfa Romeo en Bertone
Het Carabo-project was een samenwerking tussen de Italiaanse fabrikant en het Bertone-stylinghuis: een partnerschap dat eerder vruchten had afgeworpen, waaronder de Sportiva- en BAT-conceptauto’s uit het midden van de jaren 50. De basis van de Carabo was een chassis van een 33 Stradale straatauto. Ondanks het feit dat hij mechanica deelde met de Tipo 33-raceauto en omdat dit model werd erkend als een van de mooiste auto’s in de geschiedenis, had Alfa moeite met het vinden van kopers voor de Stradale vanwege de stevige vraagprijs van ongeveer 17.000 dollar. Als gevolg hiervan werden vijf van de Stradale-chassis overgedragen aan Italiaanse carrosseriebouwers: twee aan Pininfarina (gebruikt voor de 33.2- en Cuneo-concepten), eentje aan Italdesign (wat later het Iguana-concept werd) en twee aan Bertone die ze gebruikten voor de Carabo-concept en en de latere Navajo-concept uit 1976.
Het H-vormige buischassis ondersteunde een volledig aluminium 1995cc-motor die was ontworpen door Carlo Chiti en die overigens de eerste Alfa Romeo V8 was. De in lengterichting gemonteerde motor met injectie gebruikte kettingaangedreven nokkenassen en kon doortrekken tot 10.000 tpm, ondanks dat hij werd afgeknepen op 230 pk terwijl er 250-270 pk uit het blok werd gehaald voor de Tipo-raceauto. Dit gaf de Carabo een topsnelheid van 160 bijna 250 km/u en de sprint naar de 100 km/u ging in 5,5 seconden waarbij het vermogen naar de achterwielen werd gestuurd via een gesynchroniseerde transaxle zesversnellingsbak, ontworpen door Valerio Colotti.
Vanwege zijn stevige H-vormige buischassis had ontwerper Marcelo Gandini de mogelijkheid om een auto te creëren die de auto-industrie vele jaren daarna een revolutie teweeg zou brengen. De motor die midscheeps werd gemonteerd, zorgde voor een spitse voorkant, waarmee het model minder dan een meter hoog was. Gecombineerd met de vierkante achterkant, inspireerden deze kenmerken talloze wigvormige ontwerpen uit de jaren ’70 en ’80, en gaven ze de auto ook zijn naam en kleur: Carabo is afgeleid van ‘Carabidae’, een familie van kevers met een onderscheidend groengouden kleur.
Foto: Bertone
Wigvormige Alfa Romeo 33 Carabo als inspiratie voor Lamborghini
Het principe van het wigvormige profiel werd gebruikt om de snelle aerodynamische liftproblemen, waar onder andere de Lamborghini Miura last van had, op te heffen. Een ander goed voorbeeld hiervan was de Maserati Boomerang, maar ook een productie-auto als de BMW M1.
Gandini was hier bekend mee want twee jaar eerder had hij getekend voor het design van de Miura. Maar Gandini had nog meer in petto voor dit model: de Carabo had niet alleen koplampen verborgen onder actieve kleppen, maar het werd ook de eerste conceptauto met scharnierende vleugeldeuren. Later zou Gandini dit mechanisme ook toepassen bij het ontwerpen van de Lamborghini Countach. Naast het inspireren van de revolutionaire razende Italiaanse stier, leende de Carabo duidelijk ook stijlkenmerken aan de Lancia Stratos Zero concept car, die op zijn beurt de iconische Stratos HF inspireerde.
Foto: Bertone
Het is niet verwonderlijk dat de Alfa Romeo 33 Carabo nooit in productie is gegaan, maar de revolutionaire vormgeving stuurde de auto-ontwerpindustrie met een ruk een andere kant op, een richting die enkele van de markante auto’s van de 20e eeuw zou voortbrengen. Zelfs degenen die de schijnbare afkeer van gebogen oppervlakken niet kunnen waarderen, moeten even de tijd nemen om deze design-erfenis te waarderen; wat zou een moderne Aventador zijn zonder vleugeldeuren?