Achteruitkijkspiegel dankzij de Indy 500
Ray Harroun zorgde in 1911 tijdens de Indy 500 voor een relletje. Hij was de eerste deelnemer die in zijn eentje in zijn raceauto zat. Dit was ongehoord en de competitie tekende dan ook direct bezwaar aan. Hij zou hiermee een gewichtsvoordeel hebben en ook in aerodynamica zou dit uitmaken. Bovendien zou Harroun, zonder spotter naast zich, een gevaar vormen tijdens de race. Ray liet zich echter niet aftroeven en kwam met een oplossing: hij monteerde een rechthoekige spiegel op zijn auto.
Ray Harroun won vervolgens de race en binnen een paar jaar was de achteruitkijkspiegel gemeengoed geworden als ‘mirrorscope’ of ‘cop-spotter’ en leverbaar als aftermarket accessoire. Harron heeft later verteld dat zijn oplossing tijdens de race in 1911 voor geen meter werkte omdat de boel zo hard trilde dat hij helemaal niks kon zien.
Ook was de achteruitkijkspiegel niet zijn idee. Harron had eerder een paard en wagen gezien waarbij de koetsier ook gebruik maakte van een spiegel en zo was hij op het idee gekomen om er eentje op zijn Mormon ‘Wasp’ racewagen te monteren. Het zou nog tot 1921 duren tot Elmer Berger de achteruitkijkspiegel patenteerde. Als je de volgende keer in je achteruitkijkspiegel kijkt, denk je misschien ook wel even terug aan Ray Harroun die ruim 100 jaar geleden dit eenvoudige spiegeltje voor het eerst toepaste in een auto.
