Capital Cars & Classics
Het is zondag, best lekker weer, je woont in Amsterdam en je houdt van klassieke auto’s. Dan is het vrij logisch dat je even richting Noord gaat om te kijken wat er voor moois in de Kromhouthal staat want het is het jaarlijkse Capital Cars & Classics weekend. Even een vriendje gebeld en samen in de Mini naar de overkant van het IJ.
Op het parkeerterrein konden we zo overstappen in een fraaie Lexus die ons in 1 minuutje naar de Kromhouthal bracht, die dit weekend was omgetoverd tot een mega showroom. Dat is nog eens service! Hoewel wij vooral voor de klassiekers kwamen, stonden er ook de nodige nieuwe rijmachines. Voordat we naar binnen liepen, deden we ook even een rondje op de parkeerplaats want ook daar stond het nodige moois te pronken in het lauwe lentezonnetje. Ferrari’s, Porsches, McLarens. Maserati’s en Aston Martins. Het kon niet op.
Bij binnenkomst in de hal rook je direct het typische luchtje elke zichzelf respecterende autoshow bij zich hoort te dragen. Ik vraag me wel eens af of het zou verkopen als dit door een after-shave merk op de markt zou worden gebracht. Maar goed, we dwalen af…de klassiekers.
Natuurlijk stonden er de nodige topexemplaren te pronken zoals een schitterende Jaguar e-type die zo te zien volledig uit elkaar is geweest want elk boutje stond te glimmen en het rode leer was zo nieuw dat je er amper naar durfde te kijken. Onder dit Engelse pareltje hing een uitlaat die onder elke andere auto volkomen belachelijk zou staan. De combinatie van het fraaie rode leer met de roomwitte lak (zouden ze het met de e-type ook ‘Wimbledon white’ noemen zoals bij mijn Mustang?) maakte het werkelijk een plaatje om te zien.
Onze favorieten waren daarnaast zonder twijfel de Renault Alpine en de Ferrari 512. Van die Alpine willen we overigens de nieuwe versie ook wel van in onze garage hebben! Naar onze mening een zeer geslaagd ontwerp. En wat te denken van de klassieke Ferrari’s waar onze voorliefde toch wel ligt bij de jaren ’80 en ’90. Die fraaie 512 bijvoorbeeld, ok, dat kanariegeel is dan wat minder, maar wat een bolide met die dikke 12 cilinder. Welke letter uit het alfabet zou er bij zo’n model horen als we het over energielabels hebben? Kwam er nog iets na de ‘Z’? Nog meer moois maar dan uit Japan: een Datsun 240Z, of wat te denken van de rode Toyota 2000GT bij de ingang? En een speciale vermelding voor de Volvo truck uit de jaren ’70 waarvan er in totaal een kleine 9000 zijn gebouwd. Een echte werktruck die ook door sommige landen als legervoertuig werd ingezet.
Aangezien merken ook de ruimte krijgen om te pronken met hun nieuwste exemplaren ontkomen we er niet aan om hier toch ook even kort iets van te vinden. Drie McLarens bij elkaar in 1 halletje, dat zie je ook niet zoveel. Het zijn schreeuwlelijkerds van auto’s, maar ze zien er wel indrukwekkend uit. Die zouden we allemaal wel eens over een circuit willen jagen.
De SUV-mania blijft zich verder uitbreiden en sommige merken zouden hier gewoon niet aan moeten beginnen. We noemen een Bentley Bentaya een Jaguar F-pace en een Alfa Romeo Stelvio….waarom toch? Zelfs een Maserati Levante blijft wat moeilijk te verwerken al is de versie die hier in de hal stond wel behoorlijk dik aangekleed en voorzien van een zeer fraai lakkleurtje. Dat laatste kon zeker niet gezegd worden van de Aston Martin, die net als een paar andere exoten, was voorzien van een koperbruine paintjob. Lekker apart, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Sommige lakkleuren zijn nu eenmaal bedoeld voor damesfietsen of oude bestelautootjes, maar niet voor dit soort exoten.
We schuifelden na een uurtje weer richting de uitgang met ieder zijn lijstje met favorieten in het hoofd. Daar stonden dan toch meer klassiekers op dan van dat moderne spul. Ach ja, we hebben het ook niet voor niets klassiekerweb genoemd, toch?