De Sunbeam Rapier werd gebouwd tussen 1955 en en 1976. Er kwamen in totaal vijf series van op de markt. De eerste generatie van de Rapier was de eerste van de diverse lichte auto’s die werd geproduceerd door de Rootes Group, in dit geval als onderdeel van hun Sunbeam merk. Het model werd aangekondigd op de London Motor Show in oktober 1955 en ging de Hillman Minx en Singer Gazelle voor, die pas vanaf 1956 op de markt kwamen

De vierzits, tweedeurs hardtop coupe – waarvan de Serie I werd vervangen met de introductie van de Series II in 1958 – was anders dan de Sunbeam Mark III, de auto die het uiteindelijk zou vervangen. Hoewel het model in-house was ontworpen door de Rootes Group, werd geïnspireerd, werd het ontwerp sterk geïnspireerd door de nieuwe generatie Studebaker coupes van 1953.

Serie I Rapier

De vormgeving van de serie I Rapier werd uitgevoerd door het ontwerpbureau van Raymod Loewy Associates en toonde een groot deel van de invloed van Raymond Loewy’s 1953 Studebaker Hawk, wat een succesvol en veel geprezen ontwerp was. Het model was verkrijgbaar in een waaier van aantrekkelijke two-tone kleurenschema’s wat typerend voor de periode. De auto kreeg op de thuismarkt standaard de schakelpook aan het stuur, lederen bekleding en een overdrive. Vinyl bekleding was een optie in het Verenigd Koninkrijk en standaard in bepaalde export gebieden. Rapier-bodies werden gebouwd door Pressed Steel, verscheept naar Thrupp & Maberly in het noorden van Londen, waar ze werden gespoten, om vervolgens weer verscheept te worden naar de Rootes assemblagefabriek in Ryton-on-Dunsmore nabij Coventry. Deze complexe situatie bleef bestaan ​​tot eind 1963, toen de Series IV werd geïntroduceerd.

De Rapier’s 1390 cc was in wezen dezelfde als die gemonteerd op de Hillman Minx maar met een verhoogde compressieverhouding, een DIF Zenith carburateur 36 en een herziene inlaat en uitlaatspruitstukken. In deze vorm leverde het blok 62,5 PK. Vanaf oktober 1956 werd, door opgedane ervaring in de internationale rallysport, de Rapier uitgerust met de vernieuwde R67 motor waarop de Stromberg carburateur werd vervangen door dubbele Zenith 36 WIP carburateurs op een nieuw inlaatspruitstuk. Deze motor produceerde 67,5 PK waardoor de sprint naar de 100 km/u bijna een seconde sneller ging. Dit was nog altijd ruim 20 seconden met daarbij een topsnelheid van 138 km/u. In totaal werden 7.477 eenheden van deze eerste versie van de Sunbeam Rapier. Deze werd beëindigd in 1958 over de invoering van de Series II.

Serie II

De Sunbeam Rapier Series II werd aangekondigd op 6 februari 1958 en was beschikbaar in hardtop en cabriolet. Het traditionele Sunbeam radiatorrooster werd heringevoerd, zij het ingekort en verbreed en de ruimtes aan de zijkanten waren gevuld met horizontale zijroosters. De two-tone lak van de Series I werd afgeschaft ten gunste van een brede volle lengte flits in dezelfde kleur als het dak. De meest opvallende verandering was de verschijning van de opvallende staartvinnen.

Het interieur van de Series II bleef nagenoeg onveranderd, behalve dat schakelpook verhuisde van de stuurkolom naar de vloer. Om de kosten laag te houden werd de standaard lederen bekleding vervangen door vinyl en werd de overdrive een optie. Een duidelijke verbetering van de Series II was echter de sterkere motor. Deze ‘Rallymaster’ was een 1494 cc blok met 73 PK die goed was voor een topsnelheid van 146 km/u en een sprint van 0 naar 100 van 20,9 seconden. De Series II werd in 1959 opgevolgd door de Serie III nadat er 15.151 exemplaren waren gebouwd.

Serie III

De Series III werd in september 1959 geïntroduceerd waarbij Rootes een aantal subtiele veranderingen in de body aanbracht. Zo werd het aantal horizontale lijnen in elk van de roosters aan de zijkant verhoogd van drie naar vier en het kofferdeksel kreeg een langwerpige nummerplaat uitsparing. De meest opvallende verandering was de vernieuwde side flash, nu smaller en lager op de zijkant van de auto met de naam ‘Rapier’ geschreven op de achterzijde. De meest subtiele verandering waren echter de smallere raamstijlen en de verlaging van de schutbordlijn waarmee de voorruit 20% groter werd.

Het interieur werd rigoreuzer aangepakt met volledig herontworpen stoelen en zijpanelen met biezen in een contrasterende kleur. Voor het eerst waren de hoogpolige tapijten standaard. Het stuurwiel, de bedieningsknoppen en schakelaars waren nu van zwarte kunststof in plaats van beige. Het dashboard kreeg wortelnotenhout fineer.

Mechanisch profiteerde de Serie III van het ontwerp van de Sunbeam Alpine sportwagen waarmee de motor werd gedeeld. Het was een 78 PK sterk blok met 1494 cc. Dit zorgde voor een sprint naar de 100 km/u in 16,6 seconden en een topsnelheid van bijna 148 km/u. De Series III, waarvan er 15.368 stuks werden gebouwd, maakte plaats voor de Series IIIA in april 1961. In 1961 werden er de nodige verbeteringen aan de Serie III doorgevoerd, wat resulteerde in de IIIA. Dit waren geen zichtbare veranderingen maar meer aanpassingen die invloed hadden op comfort, prestatie en veiligheid. Van deze IIIA werden 17.354 gebouwd.

Serie IV

Ein 1963 was Rootes van plan om te stoppen met de Rapier. Het was een minder belangrijk model geworden omdat Rootes haar inspanningen stopte in de Hillman Imp en de Sunbeam Tiger. Alleen was er al een compleet nieuwe serie IV Rapier ontworpen, en waren de prototypes en tests al afgerond, maar toen veranderde de Rootes Group van gedachten en acht aan stoppen! De nieuwe Series IV Rapier werd de Mark I Humber Scepter en de oude Series IIIA Rapier werd vernieuwd als een touring sedan in plaats van een sportcoupe.

De meest opvallende verandering waren de 13-inch wielen die nu in lijn waren met de rest van Rootes ‘Light Car’-serie. Dit betekende dat de prachtige, maar eigenzinnige roestvrijstalen wieldoppen van eerdere Rapiers werden vervangen door de standaard naafdoppen en velg finishers. Aan de voorzijde is het model herontworpen om moderner te lijken. Een nieuwe motorkap met daaronder de traditionele Sunbeam grille die al zwaar gestileerd was voor de Series II, die verder aangepast om een lagere, meer vierkante vorm met een uitgesproken bolle profiel geven. Ook de koplampen en de voor- en achterbumper werden vernieuwd. Om een ​​open blik van opzij geven, verdwenen de frames van de zijruiten. Aan de onderkant van de voorspatborden verschenen kleine badges. Het interieur kreeg een nieuw dashboard.

De 1592 cc motor uit de serie III was onveranderd, maar kreeg nieuwe carburateurs. Het effect van deze nieuwe carburateurs was een vermogen van 84 PK die zorgde voor een topsnelheid van 146 km/u en een sprint naar de 100 km/u van 17 seconden. Toen de productie van de Series IV stopte in 1965, waren er 9700 exemplaren gebouwd.

Serie V Rapier

Er werd al gewerkt aan de Fastback Rapier, maar Rootes besloot om nog een keer een update te doen aan de oude Sunbeam Rapier. In september 1965 werd de serie V uitgebracht die precies er hetzelfde uitzag als de Serie IV alleen stond er op de badges en achterklep nu ‘1725’. Het verschil met de Serie IV lag onder de motorkap. Deze nieuwe motor zorgde voor een topsnelheid van 153 km/u en een acceleratie van 0 naar 100 km/u in 14,1 seconden. Deze vijfde serie is met 3759 exemplaren de meest zeldzame.

Rapier Fastback Coupe

In 1967 was de Rootes “Arrow” range klaar. Evenals de Hillman Hunter, had ook deze lijn een nieuwe generatie van de Sunbeam Rapier in de vorm van de sportieve fastback coupe. Net als de serie-modellen was het een twee-deurs stijlloze hardtop. De Arrow Rapier – of Fastback, zoals deze bekend kwam te staan ​​- werd in oktober 1967 gelanceerd als een vierzits coupe gebaseerd op het chassis van de Hillman Hunter Estate.

De Rapier gebruikt de Rootes viercilinder 1725 cc motor, die enigszins was gekanteld zodat de motorkap lager kon liggen. Met zijn twee Stromberg 150CD carburateurs produceerde de motor 88 PK. Overdrive was standaard met de handgeschakelde versnellingsbak, en een Borg-Warner automatische transmissie was een optionele extra.

De Fastback Rapier bleef vrijwel ongewijzigd tot 1976, toen deze werd beëindigd zonder opvolger. Tijdens zijn leven vormde de basis voor de meer krachtige Sunbeam Rapier H120, geïntroduceerd in oktober 1968 en herkenbaar door zijn kofferdeksel spoiler en gepolijste dorpellijsten. Deze versie deelde zijn Holbay getunede 110 PK sterk motor met de Hillman Hunter GLS. De Rapier was ook de basis voor de iets goedkopere maar gelijk uitgevoerde, single-carburateur Sunbeam Alpine Fastback geïntroduceerd in oktober 1969.

Tussen 1967 en 1969 werd de Rapier gebouwd door Ryton-on-Dunsmore, maar van 1969 tot 1976 gebeurde dit in de Imp fabriek in Linwood in Schotland. In totaal werden er 46.204 exemplaren gebouwd. De topsnelheid van de Rapier was 166 km/u en 0 naar 100 km/u ging in 12,8 seconden. In de Verenigde Staten, werd het model op de markt gebracht als de Sunbeam Alpine GT.

Sunbeam Alpine Fastback

De Sunbeam Alpine Fastback, geïntroduceerd voor 1970, was in wezen een Rapier met vereenvoudigde specificaties. Het model gebruikte dezelfde 1725 cc motor als de Hillman Hunter, die 74 PK leverde. De goed uitgeruste Alpine was minder sportief in stijl dan de Rapier en was er meer kunststof aanwezig dan metaal. Er waren ook verschillende wieldoppen, geen aluminium dorpel finishers en geen vinyl bekleding van de C-stijlen. De topsnelheid van de Alpine was 146 km/u en de 100 km/u werd bereikt na 14,6 seconden. De Fastback Alpine werd stopgezet in 1975, eerder dan de Rapier ende H120.

Sunbeam Rapier H120

Om een ​​snellere versie van de Fastback Rapier produceren, ontwikkelde Rootes de H120. Op basis van de Rapier, kreeg de H120 een krachtigere versie van de 1725 cc motor speciaal ontwikkeld door Holbay Racing Engines. Het blok leverde 108 PK waarmee de sprint 11.1 seconden bedroeg en de top 171 km/u.

Garages en specialisten

• Hier kan uw bedrijf staan
• Stalling Bollenstreek - Voorhoutspecialist
• Stoffeerderij C. van Straaten en Zn. - Woerdenspecialist
• Tony de Bruijn bekledingen - Roosendaalspecialist

Clubs, fora en verenigingen

• Koninklijke Nederlandse Automobiel Club
• Oldtimer en Classic Car Club Heel
• Rootes Club
• Rootes Club Nederland
• Veenendaalse Oldtimer Club
• Vlaamse Vehikel Klub

Ook interessant

• 

  Het meest misbruikt in de auto: de claxon

• 

  Te koop: eerste generatie Opel Manta

• 

  Een laatste ode aan de Landrover Defender