Opel Diplomat

De Opel Diplomat was een grote luxesedan die in twee generaties werd gebouwd tussen 1964 en 1977 en waarvan er in totaal nog geen tienduizend zinn gebouwd. De topmodellen van Opel waren al sinds eind jaren dertig de Admiral (1937) en de Kapitän (1938) geweest.

Diplomat uit 1964

A-serie

In 1964 werden beide modellen samengevoegd met de nieuwe Diplomat tot de zogenaamde KAD-serie. De drie modellen in de serie waren in essentie dezelfde ruime auto waarvan de Kapitän relatief de eenvoudigste auto was, die populair was als taxi en als gezinsauto. De Admiral gebruikte dezelfde techniek als de Kapitän maar was luxueuzer uitgevoerd, met onder andere houtdetails en luxere bekleding. De Diplomat was de duurste en meest luxueuze van dit trio. Van 1965 tot 1967 werd er ook nog een speciale Diplomat Coupé gebouwd door carrosseriebouwer Karmann. Van deze peperdure, 25.000 Duitse mark kostende coupé werden slechts 347 exemplaren gebouwd.

Chevy V8 motor uit de Diplomat

De KAD-serie verscheen in februari 1964 als opvolger van de Opel Kapitän. Er waren twee uitvoeringen van de zescilinder lijnmotor. Tot 1966 was dit de vooroorlogse 2,6 liter OHV en vanaf 1967 de 2,8 liter CIH (camshaft-in-head). Daarbij was er ook nog een 4,6 liter V8-motor. Die V8 werd gebouwd door Chevrolet en kwam uit de Verenigde Staten. In oktober 1966 werd deze V8 vervangen door een 5,4 liter V8. Het topmodel van de Diplomat had deze V8 in combinatie met een eveneens Amerikaanse Powerglide tweetraps automatische versnellingsbak. Met deze combinatie reed de Diplomat moeiteloos naar de 200 km/u.

In september 1967 kreeg de KAD-serie een upgrade. De drie modellen kregen beschermstrips op de flanken, een nieuw stuursysteem en een achterruitverwarming. Ondanks dat dit allemaal mooi klinkt, waren de grote KAD’s nooit echt populair. Tussen februari 1964 en november 1968 werden er in totaal 89.277 exemplaren gebouwd, waarvan 9152 Diplomats.

B-serie

In maart 1969 verscheen een nieuwe KAD-serie met een nieuwe carrosserie en verbeterd chassis. De lijn bestond uit dezelfde drie modellen. Het nieuwe model was iets kleiner dan de vorige en had de typische stijl van General Motors uit de periode die bijvoorbeeld ook te zien was in de Holden HX Statesman.

De Diplomat B kon deze keer ook verkregen worden met de zescilinder lijnmotor, zij het met brandstofinjectie (Diplomat E). Daarnaast was er nog steeds de Chevrolet-V8 die nu aan een drietraps automaat hing. Deze Diplomat V8 moest concurreren met de Mercedes-Benz 350 SE en de 450 SE. Vanaf mei 1973 verscheen ook een versie met verlengde wielbasis om te concurreren met de Mercedes SEL’s. De populariteit van de KAD B was ook niet heel erg groot. Tegen eind 1977 waren er 61.559 exemplaren van het model geproduceerd waaronder zo’n 23.500 Diplomats. In 1978 werd de auto opgevolgd door de kleinere, modernere en meer Europese Opel Senator.