MENU

Oldsmobile Jetstar

De Oldsmobile Jetstar I is een sportieve, high-performance full-size auto die werd gebouwd door Oldsmobile in 1964 en 1965. Gebaseerd op het luxe Starfire-model, miste de B-bodied Jetstar van de Olds 88 veel van de standaardluxe van de Starfire, maar deelde wel de krachtige motor, dezelfde daklijn en de stoelen. Gepositioneerd om te concurreren met Pontiac’s succesvolle full-size Grand Prix, werd het model alleen aangeboden als een tweedeurs hardtop.

 

Oldsmobile Jetstar uit 1964

De Jetstar I was aanvankelijk ontworpen als een betaalbaardere versie van de luxere Starfire, die een instapprijs had van 4100 dollar. Maar het model concurreerde ook met de succesvolle Pontiac Grand Prix, die werd verkocht in de prijsklasse van de Jetstar I met een bedrag tussen de 3500 en 3600 dollar. Alleen aangeboden als tweedeurs hardtop coupé, deelde de Jetstar I de vierkante daklijn van de Starfire, met holle achterruit, die verschilde van de cabriolet-geïnspireerde daklijnen op andere de Olds 88 tweedeurs hardtop coupés.

 

Oldsmobile Jetstar I uit 1964

Foto: Joe Ross. Lansing, Michigan

Oldsmobile Jetstar I uit 1964
 

Het model kreeg standaard de 345 PK sterke Rocket V8-motor van de Starfire, maar optioneel waren de automatische transmissie, stuurbekrachtiging, rembekrachtiging, het lederen interieur en opvallende hoogwaardige lakafwerking. Wel inbegrepen waren kuipstoelen, een middenconsole, vloerbedekking, volledige wieldoppen en een bekleed instrumentenpaneel. Een handbak met drie versnellingen was standaard, met een optioneel leverbare automatische Roto Hydra-matic-automaat met drie versnellingen met op de console gemonteerde T-hendel-shifter.

 

In 1964 werden er in totaal 16.084 exemplaren van de Jetstar gebouwd, iets minder dan de Starfire maar amper een kwart van de 63.000 Grand Prix exemplaren die door Pontiac werden gebouwd.

 

Oldsmobile Jetstar I uit 1965

De Jetstar I werd in 1965 volledig gerestyled met rondere vormen dan zijn voorganger uit 1964. Ook nieuw voor 1965 waren de motor en automatische transmissie. De 394 kubieke inch Rocket V8 werd vervangen door de nieuwe 425 kubieke inch-motor, waarbij de topversie van de een vermogen kreeg van 370 PK en werd gedeeld met de Starfire modellen. Ook nieuw was de drietraps Turbo Hydramatic-transmissie, die werd beschouwd als een enorme verbetering ten opzichte van de vorige drietraps Roto Hydra-matic, waarvan het basisontwerp teruggaat tot de originele Hydra-matic die in 1940 werd geïntroduceerd.

 

Naast deze automaat was er voor de Jetstar ook een Muncie handgeschakelde vierversnellingsbak leverbaar, die een zelden bestelde optie zou worden. De 370 PK sterke Starfire V8 was de grootste en krachtigste V8 in het marktsegment van Oldsmobile in 1965. Concurrent Buick kwam niet verder dan een V8 met 360 PK en ook Chrysler en Mercury wisten dit niet te overtreffen.Uitzondering was een exotische 427 kubieke inch V8 van Mercury met dubbele viercilinder carburateurs en 425 PK maar dit blok was eigenlijk niet ontworpen en flink aan de prijs.

 

Oldsmobile Jetstar I uit 1965

Oldsmobile Jetstar I uit 1965

 

Uitgerust met de nieuwe 370 sterke 425ci Starfire-motor en een gewicht van 1925 kilo, veranderde het ’65-model in een onderschat model. Het gelijkwaardige vermogen was alleen beschikbaar in een Grand Prix of een andere full-size Pontiac via de top-of-the-line 376 PK sterke 421ci HO Tri-Power-motor, die bijna 400 dollar extra kostte.

 

Hoewel de Jetstar I vergelijkbaar geprijsd was als de Pontiac Grand Prix, was er voor een Oldsmobile-koper, tenzij men het basismodel kocht, weinig reden om een ​​exemplaar boven de Starfire te kopen. Het toevoegen van de optionele stuurbekrachtiging, rembekrachtiging en automatische transmissie, wat allemaal standaard zat op de Starfire, zorgde voor een prijskaartje dat slechts 150 dollar van de complete Starfire af lag, maar dan had de Jetstar I geen echt lederen interieur en ook niet hetzelfde niveau exterieurafwerking.

 

De directe vervanging van de Jetstar I voor het modeljaar 1966 was een goedkopere Starfire hardtop coupé met een basisprijs die in hetzelfde bereik lag als de Jetstar I. Het lederen interieur werd vervangen door Morroceen vinyl en enkele honderden dollars aan voorheen standaarduitrusting werd optioneel, inclusief de Turbo Hydra-matic transmissie, stuurbekrachtiging en rembekrachtiging. Deze goedkopere Starfire uit ’66 werd in grotere aantallen verkocht dan de Jetstar I uit ’65, maar dat naamplaatje / serie werd na het modeljaar 1966 geschrapt. De naam zou in 1975 terugkeren op een compacte variant van de Chevrolet Monza.




Garages en specialisten


Clubs, fora en verenigingen


Ook interessant