Graham Paige
Graham-Paige was een Amerikaans automerk dat werd opgericht in 1927 door de broers Joseph en Robert Graham, samen met de Canadees Ray Austin (nee, die had niets te maken met het Britse automerk Austin).
Na een succesvolle deelname aan een glas productiebedrijf begonnen de broers Graham in 1919 met het bouwen van kits om Ford Model T en TT’s te veranderen in vrachtwagens. Van het een kwam het ander en de broers bouwden al snel hun eigen vrachtwagens met behulp van motoren van verschillende fabrikanten. Uiteindelijk werden dit vooral Dodge motoren en werden de vrachtwagens verkocht door Dodge dealers. De zaken gingen goed en Dodge kocht de Graham Brothers truck firma in 1925, en de drie broers Graham kwamen op knappe leidinggevende posities bij Dodge. In 1929 nam de Chrysler Corporation Dodge over hebben overgenomen Dodge in 1928 en dat was het einde van het Graham Brothers merk.
Graham-Paige
In 1927 waren de Graham brothers echter al met hun eigen plannetjes bezig en terwijl de onderhandelingen over Dodge liepen, besloten de broers Graham om zelf in de auto-industrie te stappen. In 1927 kochten ze de Paige-Detroit Motor Company, de makers van Paige en Jewett auto’s, voor 4 miljoen dollar. Joseph werd president, Robert vice-president en Ray secretaris-penningmeester van het bedrijf. Het bedrijf bracht als snel een lijn van Graham-Paige auto’s met zes- en achtcilinder motoren op de markt, voor een tijdje vergezeld door een lijn lichte vrachtwagens de naam Paige. Echter herinnerde Dodge de Grahams even aan hun non-concurrentiebeding en dus werd de lijn vrachtwagens gestaakt.
Graham-Paige bouwde bijna alle carrosserieën en motoren zelf en ze hadden de juiste fabrieken en middelen aangekocht om kwalitatieve auto’s te produceren. Aanvankelijk leek Graham-Paige weinig last te hebben van de grote depressie, maar ook bij hen daalde de omzet. De 1932-modellen werden ontworpen door Amos Northup dit ontwerp wordt wel genoemd als het “meest invloedrijke ontwerp in de autogeschiedenis.” De nieuwe 8-cilinder motor werd de “Blue Streak” genoemd. Echter, de pers en de consument noemden al snel het model de “Blue Streak” in plaats van de motor. Het ontwerp introduceerde een aantal innovatieve ideeën. De meest gekopieerde waren de vaste spatborden en de radiator dop die bij dit model onder de motorkap zat.
In 1934 introduceerde Graham-Paige een krukas aangedreven supercharger. Eerst alleen op de acht-cilinder modellen, maar vanaf 1936 ook op de zes-cilinders. Deze motor werd in eigen huis ontworpen door Graham Assistant Chief Engineer Floyd F. Kishline. Door de jaren zou Graham meer supercharged auto’s produceren dan welke andere autofabrikant totdat Buick ze voorbijstreefde in aantallen in de jaren negentig.
In 1935 begon de ‘Blue Streak’-styling wat gedateerd te raken. Een restyling van de voor- en achterkant in 1935 pakte echter slecht uit, waardoor de auto’s hoger en smaller werden gebouwd. Graham had geen geld om weer een aanpassing te doen en hij sloot een deal met Reo Motor Car Company om carrosserieën kopen. In 1938 werd Amos Northup van Murray Body ingehuurd om een nieuw model te ontwerpen voor 1938, maar hij overleed voordat het ontwerp compleet was. Het verhaal is dat het definitieve ontwerp werd voltooid door ingenieurs bij Graham-Paige. De nieuwe 1938 Graham werd geïntroduceerd met de slogan ‘Spirit of Motion’. Het ontwerp werd alom geprezen in de Amerikaanse pers en door Amerikaanse ontwerpers. Het won ook de prestigieuze Concours d’Elegance in Parijs, Frankrijk. Overwinningen werden ook behaald op de Prix d’Avant-Garde in Lyon, de Prix d’Elegance in Bordeaux, en de Grand Prix d’Honneur in Deauville, Frankrijk. Door de cut-back grille kreeg de auto later ook de naam ‘Sharknose’. De styling was echter een complete flop in de verkoop en het bedrijf had het zwaar richting de jaren veertig.
Joint venture
Wanhopig op zoek naar een goed aanbod en niet in staat om nieuwe machines aan te schaffen, maakte Graham een deal met het noodlijdende HÜPPE Motor Co. eind 1939. Volgens de deal, zou het in nood verkerende bedrijf met Hupmobile een model bouwen op basis van de prachtige, door Gordon Buehrig ontworpen, Cord 810/812. In een poging om te overleven, had HÜPPE de Cord designs verkregen, maar miste de financiële middelen om de auto ook te bouwen.
Graham stemde in om de Hupmobile Skylark te bouwen op basis van een contract, waarbij hij de rechten had om het kenmerkende Cord design ook te mogen gebruiken voor een soortgelijke auto van zijn eigen hand. Dit werd de Hollywood. De opvallende Hollywood verschilde van de Skylark door een nieuw ontworpen motorkap, voorspatborden en conventionele koplampen. De Cord’s langere motorkap was niet nodig, omdat de HÜPPE en Graham versies allebei achterwielaandrijving kregen.
De Hollywood was beschikbaar in een standaard 6-cilinder versie en een supercharged versie. Elke motor werd vervaardigd door Graham-Paige zelf. Echter, de Hollywood kon het slechte tij van het bedrijf niet keren. Na haar publieke introductie stroomden de bestellingen weliswaar binnen, maar de productie gaf problemen waardoor leveringen soms maanden vertraging op liepen. Klanten werden het wachten moe en de meeste orders werden geannuleerd. Ondanks een enthousiaste initiële reactie van het publiek, draaide de hele oefening uit op een mislukking voor zowel Graham-Paige als Hupmobile. Het bedrijf staakte de productie in september 1940, maar de fabrieksdeuren bleven niet lang gesloten want er moest wat militaire materieel geleverd worden voor de Tweede Wereldoorlog.
Na de Tweede Wereldoorlog
Het bedrijf hervatte de auto-productie in 1946 met de productie van een modern ogende nieuwe auto: de 1947 Frazer, vernoemd naar nieuwe Graham-Paige president Joseph Frazer, in samenwerking met Henry J. Kaiser. Het bedrijf begon ook de productie van landbouwmachines onder de naam Rototiller. In augustus 1945 kondigde Graham-Paige plannen aan om de productie onder de naam Graham hervatten, maar daar is het nooit van gekomen. Op 5 februari 1947 stemden de Graham-Paige aandeelhouders ermee in om de overdracht van al hun automotive activa te doen aan Kaiser-Frazer, een auto-bedrijf opgericht door Frazer en Kaiser, in ruil voor onder andere 750.000 aandelen van Kaiser-Frazer voorraad. Graham’s productiefaciliteiten op Warren Avenue werden verkocht aan Chrysler, die de fabrieken gebruikte voor de productie van carrosserieën en motoren voor DeSoto, en uiteindelijk voor de assemblage van de Chrysler Imperial voor de jaren 1959, 1960 en 1961. In 1962 stopte het merk definitief met het produceren van voertuigen en begonnen de broers een carrière in het onroerend goed.
Garages en specialisten
- Hier kan uw bedrijf staan
- Stalling Bollenstreek - Voorhoutspecialist
- Stoffeerderij C. van Straaten en Zn. - Woerdenspecialist
- Tony de Bruijn bekledingen - Roosendaalspecialist
Clubs, fora en verenigingen
- Koninklijke Nederlandse Automobiel Club
- Oldtimer en Classic Car Club Heel
- Veenendaalse Oldtimer Club
- Vlaamse Vehikel Klub