Ferrari 288 GTO

De Ferrari 288 GTO is ontworpen door Pininfarina en gebouwd door Ferrari in 1984. De auto werd gebouwd tussen 1984 en 1985. Het was de eerste in zijn soort. Een extreme auto, die grenzen verlegde, nieuwe constructieconcepten en methodologieën introduceerde en die hem de verdiende titel van supercar-symbool van de jaren tachtig opleverde. We hebben het over de Ferrari GTO.

Ferrari 288 GTO

Toen de FISA – Fédération Internationale du Sport Automobile – aankondigde dat het een nieuw kampioenschap voor GT-auto’s onder de regels van Groep B zou lanceren, ging Enzo Ferrari enthousiast de uitdaging aan en begon met de ontwikkeling van de GTO. Het project werd geleid door designer Mauro Forghieri. Nadat hij de GES-divisie van Ferrari had verlaten om zich aan geavanceerd onderzoek te wijden, gebruikte de ontwerper het onderstel van de 308 GTB als zijn uitgangspunt en schonk het een aantal zeer verrassende oplossingen die rechtstreeks uit de Formule 1 waren afgeleid.

Nieuw concept met formule 1 technologie

Een sportwagenconcept met de allerbeste technologie van de dag, de GTO bleek op elk niveau extreem te zijn. Het was zelfs de eerste auto die werd gebouwd met innovatieve composieten – Kevlar werd bijvoorbeeld gebruikt voor de carrosserie. Het is ook de eerste productieauto met elektronische brandstofinjectie afgeleid van de Formule 1, die de levering van de 400 pk van zijn V8-motor een boost heeft gegeven. De cilinderinhoud werd ook teruggebracht tot 2.855 cc, om te voldoen aan de Groep B-regels, en had twee IHI-turbocompressoren en intercoolers, één per cilinderbank, net als de Formule 1-auto’s.

De GTO ontketende ook een spectaculaire topsnelheid van 305 km/u, waardoor het de snelste productie-auto uit zijn tijd was. Vanwege de nauwe banden met de Formule 1, had Ferrari ook zijn twee Scuderia-coureurs voor het seizoen 1984, René Arnoux en Michele Alboreto, bij de ontwikkeling betrokken. Enzo Ferrari leek zelfs vaak meer geïnteresseerd in hoe de ontwikkeling van de GTO vorderde dan in de Formule 1-auto van dat jaar, de Ferrari 126 C4.

De GTO was een soort terugkeer naar de glorieuze Gran Turismos-competitie uit het verleden, ook al schafte de FISA Groep B af voordat de auto kon racen. De naam van de auto verwijst ook naar de 250 GTO, waarschijnlijk de meest iconische auto in de geschiedenis van het steigerende paard. De Pininfarina-styling was geïnspireerd op de lijnen van de 308 GTB en de aerodynamische studie van de 308 GTB Speciale, beter bekend als de “Millechiodi”.

Het duwde die lijnen en vormen echter naar nieuwe uitersten om ze zowel aerodynamisch efficiënt als agressief te maken. De GTO was ook de allereerste auto in beperkte oplage in de geschiedenis van Ferrari. De geplande 200 exemplaren werden allemaal ruim voor de onthulling op de Autosalon van Genève in 1984 verkocht. Als gevolg hiervan werd de beslissing genomen om nog eens 72 te bouwen die, niet verwonderlijk, zeer snel kopers vonden.

De Ferrari 288 GTO met de 308 GTB als basis

De 288 GTO is optisch gebaseerd op de Ferrari 308 GTB en werd ontworpen voor de racesport, maar daar is de auto echter nooit voor gebruikt. Ferrari moest er 200 bouwen om mee te mogen doen, dat werden er uiteindelijk 272. Doordat de 288 GTO als raceauto werd ontwikkeld, levert de motor een whopping 400 PK bij 7000 toeren. De 288GTO sprintte naar de 100 in 4,9 seconden en haalde een top van 305 km/u.

Het 400PK blok van de 288GTO

Voor Ferrari kon er nog wel een schepje bovenop en in 1986 bouwden ze 5 modellen van de 288 GTO Evoluzione met een agressiever uiterlijk en een motor die zelfs 650 PK leverde en dat bij een gewicht van 1160 kilo! De 288 GTO Evoluzione zou de basis vormen voor de latere Ferrari F40.