Ferrari 250 GTO

Aangezien de Ferrari 250 GTO misschien wel de bijzonderste Ferrari is, is het zeker de moeite waard om dit model eens wat nader te bekijken. Van de 250 GTO zijn slechts 36 exemplaren gebouwd en die hebben allemaal een kleurrijke geschiedenis. In de jaren zestig werd er bepaald niet zuinig omgesprongen met de auto’s tijdens de races dus een originele 250 GTO met de oorspronkelijke motor en een aluminium body is zeer zeldzaam en daarmee bijzonder waardevol.

De onbetaalbare Ferrari 250 GTO

Toen de 250 GTO in 1962 op de markt kwam kostte deze 18.000 dollar in de Verenigde Staten. Tevens was persoonlijke instemming van Enzo Ferrari, oprichter en directeur, nodig voordat tot aanschaf kon worden overgegaan. In 1962/1963 werden 36 auto’s geproduceerd.

In 1964 werd een tweede serie onthuld, deze was alleen uiterlijk lichtelijk aangepast ten opzichte van het origineel. Van deze tweede editie werden slechts drie exemplaren gebouwd; daarnaast werden vier originele exemplaren omgebouwd tot het nieuwere model.

Op dit niveau van prestaties, stijl en verleden, zou het niet verwonderlijk zijn dat de 250 GTO momenteel één van de duurste auto’s ter wereld is. Schattingen voor een originele 250 GTO lopen op tot dertig miljoen dollar.

Gebouwd om mee te racen

De fraaie 250 GTO was oorspronkelijk ontworpen om deel te nemen aan GT-races, maar toch lijkt het alsof Ferrari de auto ook graag op de openbare weg wilde zien. In de jaren zestig was het voor Ferrari gebruikelijk om racewagens een even chassisnummer te geven en “gewone” auto’s oneven nummers. Alle 250 GTO’s kregen een oneven chassisnummer wat voorgaande vermoeden alleen maar versterkt.

De auto was gebaseerd op de Ferrari 250 GT SWB. Giotto Bizzarrini, destijds hoofd van de technische afdeling, plaatste de 3 liter V12 motor uit de 250 Testa Rossa in het chassis van de 250 GT SWB en werkte met ontwerper Sergio Scaglietti om het koetswerk te ontwerpen. Nadat Bizzarrini was ontslagen, werkte Mauro Forghieri verder met Scaglietti. Anders dan de meeste Ferrari’s is de 250 GTO niet ontworpen door een specifiek persoon of ontwerpbureau.

De rest van de auto was typisch voor een Ferrari uit de vroege jaren zestig: een handgelast buizenframe, a-vormige voorwielophanging, actieve achteras, schijfremmen en fraaie Borrani spaakwielen. De versnellingsbak met vijf versnellingen was nieuw voor Ferrari raceauto’s; de metalen plaat die het schakelpatroon in de auto liet zien wordt tot op de dag van vandaag in productiemodellen gebruikt.

Het interieur was zeer sober, zelfs een snelheidsmeter ontbrak. Veel knoppen en hendels kwamen van een Fiat 500 en het gerucht gaat dat de auto gehaast in productie is gegaan en dat de originele stoelen gemaakt zijn van overalls van de werknemers.

De 250 GTO had een 2,9 liter V12 aan boord die 302 PK leverde. Hierdoor ging de 1050 kilo wegende auto van 0 naar 100 in 5,8 seconden en haalde hij een top van 280 km/u.